کاروفناوری ریاضی متوسطه اول روح اله

درخت ممرز از اروپا تا قفقاز و ايران و در نقاط مختلف جنگل هاي شمال از جلگه تا ارتفاعات متوسط ميان بند و از ارسباران و آستارا تا گلي داغ انتشار دارد و نمونه هاي فوقاني آن در جنگل هاي نور و دره زرين گل گرگان تا 1000 متر ارتفاع از سطح دريا ديده مي شود. محل رویش: گرگان، بندرگز، گنبدقابوس، نکا، لاجیم، جنگل حسن بیگلو، بین آستارا و اردبیل و...

درختي است با  ارتفاع 25 متر با پوست خاكستري و دركهنسالي شيار دار و تيره رنگ مي گردد. جوانه هاي آن كشيده و باريك بطول يك سانتي متر است و بوسيله فلس هاي متعدد قهوه اي رنگ و مژه دار پوشيده شده است.شاخه هاي جوان آن قهوه ا ي رنگ و كم و بيش خزي است.برگ هايش داراي دم برگي بطول 8-15 ميليمتر است. پهنك آن صاف و يا بر پشت آن كرك هايي تكيه نموده است.شكل آن تخم مرغي كشيده با قاعده اي گرد يا قلبي شكل و نوك تيز و دندانه هاي مضاعف است و در حدود 6-12 سانتي متر طول و 3-6 سانتي متر عرض دارد و تعداد رگبرگ هاي آن بين 10-15 جفت است. شاتون آن آويزان بطول 2-5 سانتي متر و پس از بارور شدن و رسيدن ميوه بطول 15 و به قطر 6 سانتي متر مي رسد. برگه هاي ميوه ممرز در حدود 3-5 سانتي متر طول دارد و داراي سه لوب مي باشد با حاشيه درشت و لوب مياني آن بلند و كشيده و يا گرد است و هر يك داراي يك رگبرگ مياني مشخص است. آكن هاي آن نيز پهن و تخم مرغي و بي مو بطول 5-8 ميليمتر و با 7-11 ضلع مي باشد. شاتونهای نر به صورت استوانه ای دراز با حالت آویخته و شاتونهای ماده مرکب از مجموعه گلهایی است که هر یک پس از رسیدن به وضع نیمه محصور در پوششی شامل سه لوب باقی می ماند.

اين درخت در حدود 100 سال عمر مي كند و در چند سال اول نيز گل نمي دهد. پراكندگي آن در كره زمين به صورتي است كه در غالب نواحي اروپا ،مغرب آسيا ،چين ،ژاپن و آمريكاي شمالي مي رويد.

اهميت اقتصادي :

 چوب ممرز در مصارف روستايي كمتر استقبال مي شود. تخته هاي لت آن را براي پوشش سقف شيرواني منازل بكار مي برند.از ممرز مي توان بعنوان حصار و بادگير استفاده نمود.

خواص درماني :

برگ و پوست اين درخت از نظر درماني قابل استفاده است برگ اين درخت داراي اثر قابض قطعي است و جوشانده ي 30 در هزار آن به صورت غرغره جهت رفع درد گلو  مورد استفاده قرار مي گيرد. در طب عوام چنين شهرت دارد كه با مصرف پوست و حتي برگ آن اثر مقوي و تب بر ظاهر مي شود.

تركيبات شيميايي :

برگ اين درخت داراي تانن فراوان است، در پوست آن يك ماده رنگي زرد وجود دارد. دانه اش  داراي نوعي ماده روغني قابل استخراج ولي با ارزش كم است.

نام هاي محلي اين گونه عبارت است از : جلم در (رامسر و رودسر)كرزل (كلاردشت و كجور) تغار،تغر (در نقاط مختلف گرگان )ممرز (مازندران) مرز (در مياندره گرگان).

درخت ممرز در ايران داراي واريته هاي چندي است كه از لحاظ شكل ميوه و رنگ پوست درخت و اندازه برگ و بعضي مشخصات از گونه اصلي متمايز مي گردند.

(1-1)Carpinus betulus l.  var .betulus  Browicz   1972

انتشار اين واريته از جنگل هاي گلي داغ تا آستارا مي باشد. برگه هاي ميوه آن بلند بطول 5-6 سانتي متر است.

(2-1)Carpinus betulus l.  var . carpinizza (Host)Neilr .

برگ هاي اين واريته ممرز كمي كوچكتر از تيپ اصلي است و برگه ميوه آن باريك و مثلثي به نظر مي رسد و با گونه اصلي مخلوط مي باشد.

(3-1)Carpinus  betulus l.  var .parva Radde-Fomin  1929.

اين واريته از داغستان تا ارسباران انتشار يافته است. برگه هاي آن كوچك و بين2-5/1 سانتي متر طول دارد.

(4-1)Carpinus betulus l.  var. typic  Medo.

اين واريته تيپ اصلي ممرز محسوب مي شود و بيش از ساير ارقام در جنگل هاي شمال به نظر مي رسد و از گلي داغ تا آستارا انتشار يافته است. برگ هاي آن تخم مرغي و يا تخم پهن مي باشد و طول پهنك برگ دو برابر عرض آن است. نوك برگه هاي ميوه آن كند و يا گرد است.

(2)تغر  Carpinus  macrocarpa  :

اين گونه در جنگل هاي جلگه اي و ميان بند شمال با گونه ممرز مخلوط است و در شاهوار كوه و جنگل هاي مينودشت گرگان تا ارتفاعات هراز و گيلان امتداد مي يابد. در ارتفاعات منجيل در 1200 متري و حد اعلاي آن در گرگان 2600 متر مي باشد.

درختي است بزرگ تقريبا"مشابه ممرز ، برگ ها ي آن نازك ، پهن و نوك تيز است و داراي قاعده اي گرد يا قلبي شكل مي باشد حاشيه آن نيز داراي دندانه ساده يا مضاعف است و 6-11 سانتي متر طول و 3-5 سانتي متر عرض دارد. شاخه هاي جوان و دم برگ و دو سطح برگ را موهاي ابريشمين فرا گرفته است. تعداد رگبرگ هاي آن در حدود 13-17 جفت است. برگه هاي ميوه آن مشابه برگه هاي لور مي باشد. اين برگه صاف و يا كم بيش مو دار است و داراي رگبرگ هاي فرعي مشخص مي باشد و حاشيه آن نا صاف و داراي دندانه هاي نامرتب است و طول آن درحدود3-5/3 سانتيمتر و عرض آن درحدود 2 سانتيمتر مي باشد آكن هاي آن تخم مرغي شكل است وموهاي نرمي سطح آن را فراگرفته است.

نام هاي محلي آن همان نام هايی است كه براي ممرز گفته مي شود وعبارت است از :

جلم (در رامسر ورودسر)، كرزل(كلاردشت وكجور)، تغار،تغر(در نقاط مختلف گرگان)، ممرز(مازندران)،مرز(ميا ندره گرگان) است واز بين اين نام ها تغر براي اين گونه انتخاب شده است.

(3)لور_ يوز Carpinus orientalis  :

لور درختچه يا درختي كوچك به ارتفاع 5 متر است و از اروپاي جنوبي تا جنگل هاي شمال ايران امتداد يافته است و در سرتاسر جنگل هاي خزر از گرگان تا ارسباران و در ارتفاعات فوقاني پراكنده است. محل رویش آن: نور، گرگان، میان دره، بهشهر، گرگان، گلیداغ، جنگل دالند، سوت کلا، پل سفید و... ساقه هاي جوان دم برگ و پشت پهنك آن كم و بيش داراي مو هاي ابريشمين است. دم برگ آن داراي 5-8 ميليمتر طول است و پهنك آن تخم مرغي شكل يا بيضي و با قاعده اي گرد يا قلبي شكل و كم و بيش نامتقارن و انتهايي كشيده يا گرد و حاشيه آن داراي دندانه هاي ريز اره اي و مضاعف است و ابعاد آن بين 6-2×3-15 سانتي متر مي باشد و داراي 15-10 رگبرگ است و پشت رگبرگ هاي آن را كرك هاي خزي فرا گرفته است. گل آذين آن پس از رسيدن ميوه بهم رفته و پر پشت مي باشد و به طول 6-3 و عرض 3-2 سانتي متر بالغ مي گردد برگه هاي ميوه آن نامتقارن بدون لوب و با انتهايي مثلثي كشيده و حاشيه اي دندانه دار و تيز و نامنظم است و ابعاد آن22-14×13-7 ميليمتر مي باشد تخم مرغي و كمي فشرده و بر انتهايش كمي تارهاي ابريشمي ديده مي شود.

نام هاي محلي آن عبارت است از : شرم در (ييلاقات رامسر و رودسر و شهسوار)،لور(كلاردشت و نور و كجور)،كچف(گرگان)،اسف،عسف (درمازندران).

(4)كچف  Carpinus schuschaensis  

كچف درختچه يا درخت كوچكي است و در ارتفاعات زياد جنگل هاي خزر از گيلان تا مازندران و گرگان و قلعه باران مي رويد ولي تا اين اواخر از آن نام برده نشده بود و با گونه لور مخلوط و مشتبه مي گرديد و بعضي از دانشمندان نيز آن را دورگه بين دو گونه ممرز و لور مي دانند و درهر حال انتشار آن بيش از گونه لور مي باشد.

به نظر می رسد کچف اختصاصات گونه ای کامل نداشته و شاید دو رگه ای از دو گونه فوق(ممرز و لور) باشد زیرا برگها دارای قاعده قلبی و گاهی گوه ای ولی برگکها شبیه برگک ORIENTALIS ذکر شده است.

شاخه هاي جوان آن قهوه اي متمايل به سرخي است. برگ هاي آن تخم مرغي كشيده و نوك كشيده تيز و قاعده آن به ندرت قلبي شكل و كمي نامتقارن است. ابعاد آن 5/3-7 سانتي متر طول و 2-4 سانتي متر عرض مي باشد. حاشيه آن داراي دندانه هاي مضاعف است و 10-14 جفت رگبرگ دارد. طول برگ آن 10-6 ميليمتر است. دم برگ و پشت پهنك و شاخه هاي جوان آن كم و بيش داراي تارهاي خزي و ابريشمين است. طول شاتون يا گل آذين ماده آن 6-4 سانتي متر و برگه هاي ميوه آن پهن و درشت و نامتقارن است و حاشيه آن دندانه دار است. لوب هاي طرفين آن كوچك و لوب وسطاي آن مثلثي با انتهاي كشيده و كند و قاعده اي پهن مي باشد و داراي 2-3 سانتي متر طول و 12-16 ميليمتر عرض مي باشد و آكن آن بيضي شكل است بعضي از درختان اين گونه داراي برگه هايي با حاشيه درشت مي باشد و محتملا"واريته هاي از آن بشمار مي رود .

نام هاي محلي آن عبارت است از :

شرم در(ييلاقات رامسر و رودسر و شهسوار)،لور(كلاردشت و نور و كجور)،كچف (گرگان)اسف،عسف(مازندران)و ازبين اين نام ها كچف براي گونه مزبور انتخاب شده است.

گونه هاي ديگر اين جنس : 

1-Carpinus caroliniana  Walt .

2-Carpinus japonica  Bl .

3-Carpinus cordata  Bl .

4-Carpinus tschonoskii   Maxim .

5-Carpinus turczaniowii  Hance .

 ازدیاد ممرز       Carpinus spp

ممرز درختي باشكوه و شبيه به راش است اما به اندازه آن معروف نمي باشد در نواحي با زمستان ملايم مي توان آن را به صورت حصار در آورد و برگ ها در زمستان باقي بمانند اين درخت نسبت به راش داراي چند برتری است : يكي آن كه بر عكس راش ها در خاکهای دارای رطوبت ،خاك هاي سنگين چسبناك و گل آلود رشد مي كند دوم آن كه ساقه آن ني شكل است كه يكي از جنبه هاي جذابيت اين مي باشد.

بذر اين درخت رابايد قبل از رسيدن در حاليكه باله ها هنوز نرم و قابل انحنا هستند چيد بذر را استراتيفيكاسيون مي كنند و در بهمن ماه مي كارند. پوسته بذر نبايد خشك شود چون سخت شدن پوشش جلوي جوانه زني را مي گيرد لذا آن را يا بلافاصله مي كارند يا در صورت عدم امكان كاشت بذر آن را درون ماسه كمي مرطوب نگهداري و در بهمن ماه يا اوايل اسفند مي كارند در هر متر مربع 300تا400 نهالچه را ميتوان پرورش داد.

از طريق قلمه با ايجاد زخم و پودر تالك اسيد ايندول بوتريك(I B A)6/1تا 3 درصد و در شرايط گلخانه مي توان ريشه دار نمود.

طرزتهیه MDF


فرآورده های حاصل از چوب به اشکال مختلف و متناسب با هزینه انجام شده و محل کاربرد آن مورد استفاده عموم قرار می گیرد و به عبارت دیگر می توان در طیف صنعتی، اوراق فشرده چوبی را شامل تخته چند لا، تخته خرده چوب (نئوپان) ، تخته فیبر و MDF یا Medium Density Fiberboard را نام برد که اصولا“ اختلاف فن آوری تولید در مبحث شکل دهی کیک (با استفاده از رطوبت موجود در خرده چوب ها و یا الیاف سلولزی و بهره جویی از هوا) منجر به تولید نئوپان و یا MDF می شود.
اما بدلیل ارتقا سطح کیفی MDF نسبت به سایر محصولات مشابه آنرا متمایزتر نشان داده و بخودی خود از جایگاه خاصی برخوردار نموده زیرا این محصول ضمن قرار گرفتن در خانواده تخته های سخت، مقاومت کاربردی بالاتر نیز دارا می باشد و دانسیته آن بین 800 – 640 کیلوگرم بر مترمکعب می باشد از طرفی بدلیل اینکه سطح MDF صاف، یکنواخت و نرم بوده و ترکیبی از فیبرهای چوبی لیگنو سلولزی می باشد در برابر گرما و فشار سخت شده و در صورت مخلوط شدن با سایر افزودنی ها کمک شایانی به ارتقاء سطح کیفیت آن می شود تا بتوان در ساخت کابینت آشپزخانه، مبلمان، میزو صندلی، اثاثه اداری و... از آن بهره جست.
مواد اولیه موردنیاز: - چوب و مواد لیگنو سلولزی: نظیر چوب، تفاله نیشکر یا باگاس که چوب را می توان از عمده ترین و مهم ترین ماده اولیه این صنعت محسوب نمود که لازم است هرگونه تغییری در عوامل تولید و واریته های چوب کاملا“ کنترل گردد تا بتوان در نهایت اثر بخش آنرا در کیفیت محصول نهایی لمس نمود ضمنا“ می بایست به نکات زیر نیز توجه خاص نمود: - از انواع چوب ها بطور جداگانه یا مخلوط می توان استفاده کرد. - چوب ها با قطر کم، شاخه ها و ضایعات استحصالی از جنگل مناسب می باشند. - تراشه های رنده شده و یا خاک اره (حتی بعنوان پرکننده) - استفاده از مواد لیگنو سلولز غیرچوبی که مازاد تولید محصولات کشاورزی را تشکیل داده و بخش الیافی گیاهان یک ساله را تشکیل می دهند. بعضی از این مواد نظیر الیاف تفاله نیشکر (باگاس) به سهولت در دسترس می تواند باشد بطوریکه در حال حاضر در مناطق جنوبی کشور دپو و انبار کردن آن بدلیل خود سوز بودن مشکلات زیست محیطی را نیز به همراه داشته که در صورت اندیشیدن تدابیر لازم ضمن حفظ سرمایه های ملی می تواند ارزش افزوده قابل توجهی را بدنبال داشته باشد.
مواد شیمیایی: عمده ترین ماده شیمیایی که در این صنعت استفاده می شود، رزین یا چسب می باشد که نقش “اتصال دهنده“ را ایفا می نماید به عبارت دیگر متداولترین رزین قابل استفاده، فنل – فرم آلدئید و اوره فرم آلدئید می باشد که متناسب با کاربرد محصول نهایی رزین نیز تغییر خواهد کرد. -
سایر مواد افزودنی: شامل مواد آهار زنی و مقاوم در مقابل جذب رطوبت بطوریکه منجر به افزایش مقاومت در برابر نفوذ رطوبت گردد و یا مواد حفاظتی که در مقابل آتش و عوامل هم ردیف از مقاومت بیشتری برخوردار گردد (معمولا“ آتش مستقیم مدنظر است). روش تولید و تشریح فرآیند برای ساخت و تولید MDF نیازمند الیاف خشک چوب خواهیم بود. این الیاف با استفاده از دستگاههای ریفانیرهای معمولی تحت فشار اتمسفریک و ریفانیرهای تحت فشار بخار آب تولید می گردند. این تجهیزات توانایی استفاده از انواع خرده چوب، انواع ضایعات آن را خواهند داشت بطوریکه پس از قطع زنی و اندازه بری چوب آلات گرد و یا ضایعات و در صورت نیاز پوست گیری چوب، کاملا“ خرد شده و جهت طبقه بندی به قسمت الک ها روانه می شوند و مواردی که در اندازه های از پیش تعیین شده رسیده باشند به سیلوها هدایت شده و سپس تحت عملیات پخت و بخار زنی قرار گرفته تا آماده روانه شدن به دستگاه ریفانیر شوند. آنگاه چسب زنی صورت گرفته به قسمت خنکاری هدایت می شود. ضمنا“ یادآوری می شود در قسمت الک ها، خرده چوب ها می توانند بازیافت مجدد شده و در مسیر فرآیند قرار گرفته و مواردی که قابل استفاده نمی باشند بعنوان ضایعات جمع آوری و به سایر مصارف رسانیده شود.
یکی از موارد قابل ذکر در این مرحله (یارد چوب) می باشد بعبارت دیگر عملیات تولید خمیر تخته فیبر نیازمند تغذیه پیوسته، یکنواخت و همگن می باشد زیرا در غیر اینصورت در کیفیت الیاف تولیدی تغییرات زیادی رخ داده و کیفیت محصول نهایی را تحت الشعاع قرار می دهد. برای دستیابی به تغذیه پیوسته چوب بطور یکنواخت و همگن می بایست از خرده چوب استفاده نمود. از طرف دیگر به منظور حصول اطمینان از تغذیه مداوم با سرعت ثابت لازم است که ماده اولیه موردنیاز جهت مصرف حداقل چندین ماهه ذخیره سازی گردد. (معمولا“ 3 تا 4 ماه) ضمنا“ یارد چوب شامل چوبهای هیزمی بطول 1 الی 2 متر بریده شده می باشد. لذا به منظور تشریح کلیه مراحل و ذکر شرایط عملیاتی توضیحات ذیل اضافه می شود.
خردکن ها: در جهت سرعت بخشیدن به تغذیه ماده اولیه اصلی بصورت همگن، لازم است چوب بشکل خرده چوب هایی به ابعاد ثابت تبدیل شده تا آماده روانه شدن سهل تر به قسمت پخت جهت تولید الیاف گردند.
ابعاد خرده چوب ها معمولا“ بین 32 –16 میلیمتر در جهت الیاف یا درازا، حدود 19 میلیمتر در پهنا و 5 – 3 میلیمتر در ضخامت می باشند. نتیجه این عملیات منجر به تولید الیاف سالم و بریده نشده و نفوذ پذیری سریع بخار آب بداخل چوب بوده و حمل و نقل آنان را سهل تر می نماید. نکته قابل توجه در این مرحله، همواره کنترل طول، عرض و ضخامت یکنواخت خرده چوبها می باشد که می بایست مدنظر قرار گیرد. متداولترین نوع دستگاه خردکن چوب، خردکن نوع دیسکی بوده که مجهز به تیغه های خردکن در سطح عمودی در حال چرخش می باشد. در این حالت چوب با زاویه حدود 5/37 درجه به تیغه ها نزدیک می شود و بر اثر وارد نمودن ضربه بر چوب آنرا به قطعات کوچکتر تقسیم می نماید. با توجه به اندازه دیسک، تعداد تیغه های خردکن تعبیه می شود (معمولا“ بین 16 تا 4 عدد خواهد بود) و این تیغه ها بدلیل نصب در جهت شعاعی و مقدار برآمدگی آنان از سطح دیسک، می توانند طول برش را تعیین نمایند. نکته قابل توجه در این مرحله، حذف هزینه های مازاد حمل و نقل می باشد که می توان عملیات تبدیل ضایعات و حتی درختان را به خرده چوب در محل اولیه صورت داد و سپس خرد چوب ها را توسط کامیون به محل کارخانه حمل نمود که این عمل منجر به کاهش بخشی از هزینه حمل و نقل خواهد می گردد. شستشوی خرده چوب (در صورت نیاز) به منظور نگهداری و افزایش طول عمر آسیاب های دیسکی، لازم است کلیه ناخالصی های همراه خرده چوب ها به طریق لازم جداسازی گردد. این ناخالصی که شامل ذرات شن و سنگریزه ذرات فلزی احتمالی خواهد بود که می توان قبل ازانتقال خرده چوب ها به سیستم بخار زنی و آسیاب توسط آب شستشو داده و آنان را جدا نمود. سپس آب به همراه ناخالص ها به حوضچه های مخصوص جهت ته نشین شدن منتقل می گردد یادآوری می شود که آب موردنیاز سیستم کاملا“ بازیافت می شود. الک کردن و طبقه بندی خرده چوب به منظور کاهش درجه ناهمگن و تهیه خرده چوب های یکنواخت لازم است با استفاده از سیستم الک کردن، خرده چوب های هم اندازه مشخص شده که جهت هدایت به قسمت پخت و تولید الیاف آماده شوند. در این قسمت می توان خرده چوب ها را به انواع بزرگتر از حد موردنیاز (برگشت به خردکن ها) ، حد معمول و کوچکتر از حد معمول تقسیم نمود. متداولترین الک قابل استفاده از نوع ویبره یا ارتعاشی مجهز به صفحات مشبک می باشد. ضمنا“ در این قسمت بدلیل وجود خرده چوبهای کوچکتر از حد معمول می توان آنان را به مصرف سوخت رسانید.
ذخیره سازی در سیلوها خرد چوب های در اندازه قابل قبول به سیلوهای عمودی با سطح مقطع دایره ای که می تواند فلزی یا بتونی باشد منتقل می گردند که حجم آنان متناسب با ظرفیت خط تولید خمیر هماهنگ می باشد (معمولا“ بین 300 –100 مترمکعب) ضمنا“ یادآوری می نماید که سیستم انتقال در این مبحث بصورت مکانیکی خواهد بود.
تبدیل خرده چوب به الیاف: تبدیل خرده چوب ها به الیاف، مهمترین هدف بوده که در این قسمت صورت می پذیرد که به منظور حل کردن لیگنین و یا دیگر ترکیبات تشکیل دهنده چوب با استفاده از تکنولوژی آسیاب های دیسکی تحت فشار بخار آب (اشباع) صورت می گیرد. در این بخش تجهیزات محفظه گرم کردن یا بخار زنی، آسیاب دیسکی و تجهیزات تغذیه و تخلیه بکار گرفته می شوند و به شکلی طراحی گردیده اند تا بتوانند درجه حرارت در منطقه جداسازی الیاف را به بیش از 150 درجه سانتیگراد رسانیده تا در مصرف انرژی صرفه جویی لازم را بعمل آورند. به عبارت دیگر می توان چنین بیان نمود که بر اثر حرکت تغذیه کننده مارپیچی یا حلزونی که بصورت افقی در داخل لوله مخروطی (ماردون) قرار گرفته با اعمال فشار زیاد به خرده چوب عملیات فشرده سازی را تکمیل می نماید تا قادر به جلوگیری از نشست بخار از محفظه بخار زنی گردد. (هرچند شیر تخلیه بخار آب اضافی در سیستم تعبیه شده) در این محفظه خرده چوب ها تحت بخار آب اشباع با فشار بالا (12 – 7 بار) و درجه حرارت حدود 180 – 150 درجه سانتیگراد پخته شده تا لیگنین آنان کاملا“ نرم شود. سپس در قسمت انتهای سیکل بخارزنی خرده چوب ها به کمک یک مارپیچ حلزونی به مرکز دستگاه جداکننده الیاف منتقل می شود (آسیاب دیسکی) که در این آسیاب دو دیسک که یکی ثابت در بدنه دستگاه نصب شده و دیگری یا دیسک دوار بر روی شافت اصلی موتور قرار گرفته، فعالیت می نمایند و متناسب با تعبیه قطعات فولادی شیار دار بر روی دیسکها، کیفیت محصول نهایی تاثیرپذیر خواهد بود. سپس الیاف تولید شده با کیفیت مطلوب از طریق شیر تخلیه به خارج از دستگاه منتقل شده و به قسمت سیکلون راه می یابند که در این قسمت بر اثر قرار گرفتن در فشار اتمسفریک ، بخار آب از الیاف جدا شده و به پایین سیلکون تخلیه می گردند.
چسب زنی: به منظور افزایش کیفیت محصول نهانی لازم است چسب موردمصرف در مسیر انتقال الیاف از قسمت ریفانیرها به خشک کن ها به الیاف افزوده گردد تا ضمن قرار گرفتن کلیه الیاف ها در معرض چسب و پراکنده شدن چسب بر روی کلیه الیاف ها، الیاف با رطوبت بیشتری خشک شده تا انرژی کمتری مصرف گردد و در واقع ضمن صرفه جویی در مصرف انرژی می توان انتظار داشت عملیات خشک کردن نیز آسانتر صورت پذیرد. پارافین زنی: به منظور کم کردن قابلیت جذب آب تخته فیبر، لازم است مقداری پارافین به الیاف اضافه گردد که معمولا“ پارافین بصورت مذاب به خرده چوب های در حال حرکت به ریفانیرها افزوده می شود تا بعدا“ مخلوط گردد.
خشک کردن الیاف: برای پرس کردن کیک الیاف می بایست رطوبت از حد معمول کمتر بوده زیرا وجود رطوبت بالا منجر به تولید بخار آب و محبوس شدن آن گردیده و در اثر این فاکتور و پس از باز شدن پرس، تخته فیبر از وسط باز خواهد شد. رطوبت الیاف تر ورودی به خشک کن ها در حدود 50% بوده اما رطوبت الیاف پس از این مرحله و هنگام ورود به دستگاه فرمینگ به حدود 12 – 6% کاهش می یابد متداولترین خشک کن از نوع خشک کن معلق (که در آن الیاف بصورت معلق در معرض هوای گرم قرار می گیرند). خواهد بود که درجه حرارت ابتدای خشک کن ها حدود 350 – 250 درجه سانتیگراد و درجه حرارت هوای خروجی در انتهای خشک کن ها بین 80 – 65 درجه سانتیگراد می باشد. خط فرمینگ و پرس ها: در بالای دستگاه دستگاه فرمینگ، کیک پیوسته ای از الیاف ذخیره گردیده است که با استفاده از جریان باد، الیاف به نحوی قرار می گیرند تا ذرات ریز در سطح خارجی و ذرات درشت تر در وسط فیبر سخت، طبقه بندی گردند که این عملیات منجر به قرار گرفتن الیاف ریز در دو سطح خارجی تخته و بوجود آمدن سطح صاف یکنواخت محصول را حاصل می نماید تا در ادامه مسیر عملیات پرداخت سطح سهل تر گردد. کلیه عملکرد دستگاه با استفاده از سیستم کنترل اشعه گاما، کنترل شده و در صورت هرگونه تغییری در دانسیته، فرمان به واحدتنظیم الیاف منتقل شده و در براساس استاندارد لازم، تغییرات صورت می پذیرد. در ادامه به علت توزیع یکنواختی ضخامت کیک الیاف، لازم است دهانه پرس “باز“ شود که اصطلاحا“ نیاز به پیش پرس کاملا“ محسوس بوده و معمولا“ از پرس های تسمه ای پیوسته استفاده می شود تا ضخامت از حد مجاز تجاوز ننماید سپس جهت اندازه بری (قطع زنی) الیاف به قطعات بطول مورد نظر هدایت می شوند که این عملیات در قسمت زیر اره بریده می شوند و قسمت بریده شده به کمک سیستم پنوماتیک ادامه مسیر داده تا به ایستگاه پرس وارد شوند در نتیجه تخته ها یکی یکی به ایستگاه وارد شده و بطور همزمان بداخل پرس انتقال می یابند که دستگاه Stacking انجام وظیفه می نماید معمولا“ سیکل پرس کوتاه بوده و درجه حرارت به حدود 400 درجه فارنهایت می رسد در واقع یکی از روشهای متداول که صرفه اقتصادی داشته، استفاده از پرس ها پیوسته یا “Continuous Press“ بوده که بشکل استوانه در حال چرخش طراحی گردیده است (تحت حرارت) بنابراین هنگام چرخش استوانه کیک الیاف بوسیله یک تسمه فولادی بر روی آن فشرده می شود و معمولا“ فشار وارده بستگی به کشش اعمال شده بر روی تسمه فولادی خواهد داشت که این فشار به کمک رول کششی تنظیم می گردد.
عملیات سمباده زنی: به منظور تکمیل اولیه محصول نیمه ساخته می بایست عملیات سمباده زنی یک یا دو سطح تخته فیبر صورت پذیرد که لازم است جهت روکش کردن و پرداخت سطحی، ناهمواری و تغییرات و تلرانس ضخامت را یکنواخت نمود (1/0 ±) همچنین اقدام بعدی اندازه بری طولی و عرضی است (کناره ها) که پس از انجام موارد فوق و تولید یک محصول متناسب به نیاز مصرف کنند و درخواست مشتریان، عملیات بسته بندی در جهت حمل و نقل و نگهداری آسانتر صورت می پذیرد. ضمنا“ اقدامات زیر در جهت ارزش افزوده بیشتر و اخذ سهم بازار قابل توجه، توصیه می گردد ویابه عبارت دیگردر تکمیل عملیات مونتاژ کاری موارد ذیل صورت می پذیرد: - روکش کردن MDF - استفاده از پوشش پلی استر و کاغذ ملامینه - ابزار زنی و فرر زنی - فارسی زنی - فرر زنی کنارها (لبه ها و داخلی) - تعبیه اتصال قطعات متناسب با نوع و کیفیت محصول نهایی - مونتاژ سرد و بهره جویی از چسب ها - استفاده از میخ چوبی به همراه چسب (در صورت صرفه اقتصادی) - بهره جویی از میخ و منگنه - تعبیه مکانی جهت کاربری گیره ها و سایر اتصال دهنده ها -
روکش کردن لبه ها روکش کردن سطح: به منظور افزایش مقاومت MDF و نزدیک شدن این فاکتور به چوب طبیعی می توان از عملیات روکش کردن سطح با کاغذهای لمینه با سرعت سخت شدن سریع استفاده نمود و این عملیات زمانی شرایط مطلوب را حاصل می نمایند که در حین فرآیند توانسته باشیم. توزیع و یکنواختی دانسیته، یکنواختی ضخامت در سطح را کاملا“ رعایت کرده باشیم. معمولا“ جهت روکش کردن از کاغذهای آغشته نظیر کاغذهای آغشته شده به پلی استر، فنلیک و ملامین استفاده می نمایند. و جهت رسیدن به شرایط ایده آل می بایست توجه نمود که رطوبت تخته فنیر بیش از 7 – 6 درصد تجاوز ننماید زیرا عبور بخار آب از این نوع کاغذها به سختی صورت گرفته می گیرد

داروهای محرک

آمفتامین‌ها

برخلاف داروهای کندساز و مواد افیونی، داروهای محرک موادی هستند که هوشیاری و برانگیختگی کلی را افزایش می‌دهند. آمفتامین‌ها، محرک‌های نیرومندی هستند که با نام‌های تجاری از قبیل متدرین، دکسدرین، و بنزدرین فروخته می‌شوند و در آمریکا در افواه به Speed، Uppers و bennies شهرت دارند (۱). افزایش هوشیاری و کاهش احساس خستگی و ملال از اثرات فوری مصرف این‌گونه داروها است. مصرف آمفتامین‌ها ممکن است پرداختن به فعالیت‌های پرتلاش را که مستلزم استقامت بدنی است، تسهیل کند. انگیزهٔ اصلی مصرف آمفتامین‌ها نیز مثل سایر داروها، توانائی تغییر خلق و افزایش اعتماد به‌نفس است. علاوه بر آن، از این داروها برای بیدارماندن نیز استفاده می‌شود.

(۱) . در واژهٔ نخست انگلیسی را می‌توان 'سرعت‌دهنده' و 'بالابرنده' ترجمه کرد. و واژه سوم نیز اصطلاحی عامیانه برای بنزدرین است. شاید در ایران نیز معتادان اصطلاحات خاص خود را برای این مواد داشته باشند که مترجم و ویراستار از آن آگاهی ندارند (ویراستار).

به‌نظر می‌رسد مصرف مقادیر اندک آمفتامین برای مدتی کوتاه به‌منظور غلبه بر خستگی (مثلاً طی رانندگی شبانه) چندان خطری نداشته باشد. اما پس از زائل شدن اثرهای تحریکی آمفتامین‌ها یک دورهٔ افت جبرانی به‌وجود می‌آید که طی آن مصرف‌کننده احساس افسردگی، بی‌قراری، و خستگی می‌کند، و ممکن است به‌مصرف بیشتر دارو وسوسه شود. تحمل به‌سرعت افزایش می‌یابد و مصرف‌کننده برای دستیابی به اثر دلخواه روزبه‌روز به مقادیر بیشتری نیاز پیدا می‌کند. از آنجا که مصرف بیشتر آمفتامین می‌تواند اثرات جانبی خطرناکی هم چون بی‌قراری، گم‌گشتگی، تپش قلب، و فشار خون بالا در پی داشته باشد، در مصرف داروهای حاوی این ماده باید احتیاط کرد.

وقتی تحمل هر داروئی به مرحله‌ای برسد که دیگر مصرف آن به‌صورت خوراکی مؤثر واقع نشود، بسیاری از مصرف‌کنندگان، به تزریق وریدی روی می‌آورند. تزریق وریدی مقادیر زیاد آمفتامین، بلافاصله احساس سرخوشی (rush) ایجاد می‌کند، اما به‌دنبال آن، نوعی تحریک‌پذیری و احساس ناراحتی به‌وجود می‌آید، که تنها با تزریق بیشتر دارو از بین می‌رود. اگر این زنجیره تا چند روز و هر چند ساعت یک‌بار تکرار گردد، سرانجام به احساس کوفتگی (crash)، خوابی عمیق و به‌دنبال آن دوره‌ای از بی‌حالی و افسردگی، منجر می‌شود. مصرف‌کنندهٔ آمفتامین ممکن است برای رهائی از این ناراحتی به الکل یا هروئین رو کند.

مصرف درازمدت آمفتامین به تباهی جدی سلامت جسمی و روانی می‌انجامد. ممکن است در مصرف‌کننده آمفتامین، نشانه‌هائی ظاهر شود که از نشانه‌های اسکیزوفرنی حاد قابل تشخیص نباشند. این نشانه‌ها عبارتند از: هذیان‌های تعقیب (persecutory delusions) (باور غلط به اینکه دیگران در تعقیب شخص هستند و می‌خواهند به او آسیب برسانند)، و توهم‌های دیداری یا شنیداری. هذیان‌ها ممکن است به‌خشونت بی‌دلیل منجر شوند. برای مثال، در اوایل دههٔ ۱۹۵۰، در اوج شیوع مصرف آمفتامین در ژاپن (هنگامی‌که آمفتامین‌ها به‌عنوان داروی رفع خواب‌آلودگی و تقویت روحیه، تبلیغ و بدون نسخه فروخته می‌شود)، ۵۰ درصد قتل‌ها در یک دورهٔ ۲ ماهه به‌نحوی با سوء مصرف آمفتامین ارتباط داشت (همی - Hemmi در ۱۹۶۹).

کوکائین

کوکائین (cocaine) که بین مردم انگلیسی‌زبان 'coke' هم نامیده می‌شود، ماده‌ای است که از برگ‌های خشک گیاه کوکا به‌دست می‌آید و مثل سایر داروهای محرک، موجب افزایش انرژی و اعتماد به‌نفس می‌شود. کوکائین شخص را بذله‌گو و بیش از حد گوش به‌زنگ و هوشیار می‌سازد. در اوایل این قرن، کوکائین آسان به‌دست می‌آمد و زیاد مصرف می‌شد. در واقع کوکائین از موادی بود که در اوایل در ساخت کوکاکولا به‌کار می‌رفت. بعدها از مصرف آن کاسته شد، اما اخیراً رواج آن رو به افزایش است، حال آنکه از داروهای غیرقانونی محسوب می‌شود.

کوکائین را می‌توان استنشاق کرد یا به‌صورت محلول درآورد و مستقیماً به ورید تزریق کرد. هم‌چنین، می‌توان آن را به‌صورت مادهٔ سوختنی به‌نام کراک (crack) درآورد و دود کرد.

یکی از نخستین بررسی‌ها دربارهٔ آثار کوکائین را فروید (۱۸۸۵) گزارش کرده است. فروید در گزارشی از مصرف خودش، در ابتدا نظر مساعدی نسبت به این دارو داشت و مصرف آن را تشویق می‌کرد. می‌نویسد:

... احساس نشاط و سرخوشی پایداری که دست می‌دهد هیچ تفاوتی با سرخوشی طبیعی یک آدم سالم ندارد... آدمی احساس می‌کند کنترل بیشتری بر خود دارد و از نیروی حیاتی و توان بیشتری برای کار کردن برخوردار است... به‌عبارت دیگر، حالتی کاملاً طبیعی است و آدم باور نمی‌کند که تحت تأثیر داروی به‌خصوصی قرار گرفته است... می‌تواند کار فکری یا جسمی سخت و طولانی را بدون احساس هیچ‌گونه خستگی انجام دهد... این پیامد لذت‌بخش با هیچ‌یک از آثار ناخوشایندی که سرخوشی ناشی از الکل در پی دارد، همراه نیست (۱۹۷۴/۱۸۸۵، صفحهٔ ۹).

اما بعدها فروید از تأیید کامل این دارو دست کشید، چون معالجهٔ یکی از دوستانش با کوکائین به فاجعه انجامیده بود. این دوست اعتیاد شدیدی به کوکائین پیدا کرد، هر روز به‌مقدار بیشتری از آن نیاز پیدا کرد، و تا پایا عمر ناتوان و علیل شد.

برخلاف گزارش‌های اولیه، و همان‌طور که خود فروید نیز به‌زودی دریافت، کوکائین شدیداً اعتیاد‌آور است. در واقع، در سال‌های اخیر با ظهور 'کراک' (کوکائین دودکردنی)، کوکائین اعتیاد‌آور و خطرناکتر هم شده است. با تکرار مصرف آن، تحمل این ماده افزایش می‌یابد. نشانه‌های ترک دارو نیز در مورد کوکائین دیده می‌شود، گرچه به‌شدت آثار ترک مواد افیونی نیست. تحریک‌پذیری توأم با بی‌قراری که به‌دنبال سرخوشی می‌آید، با مصرف مکرر دارو جای خود را به احساس افسردگی دلهره‌آمیزی می‌دهد. همان‌قدر که سرخوشی کوکائین لذت‌بخش است، خماری آن رنج‌آور است، و تنها با مصرف بیشتر کوکائین می‌توان آن را تسکین داد. (شکل آثار مولکولی کوکائین)

الف- تکانه‌های عصبی موجب آزادشدن پیک‌های عصبی‌ای می‌شود که پیام را از طرق سیناپس به نورون دریافت‌کننده می‌رسانند. سپس بعضی از پیک‌‌های عصبی مجدداً جذب نورون فرستدهٔ پیام می‌شوند (فرآیند بازگیری) (reuptake)، و بقیه تجزیه شیمیائی شده و نافعال می‌گردند (فرآیند تجزیه). دربارهٔ این فرآیندها در مباحث قبل گفتگو کرده‌ایم.

ب- چندین پژوهش حاکی از آن هستند که کوکائین مانع از بازگیری سه پیک عصبی (دوپامین، سروتونین، و نوراپی‌نفرین) می‌شود - همان موادی که در تنظیم خلق‌وخو دخالت دارند. جلوگیری از بازگیری این سه پیک عصبی توسط کوکائین سبب می‌شود اثر طبیعی آنها تقویت شود. به‌ویژه، افزایش دوپامین با احساس سرخوشی ارتباط دارد. با این‌حال، مصرف طولانی‌مدت کوکائین موجب کاهش این پیک‌های عصبی می‌شود، زیرا از بازگیری آنها برای استفادهٔ بعدی جلگیری می‌کند، به این معنی‌ که که تجزیهٔ آنها در بدن بر سرعت تولید آنها پیشی می‌گیرد. با تهی شدن ذخیرهٔ طبیعی این مواد که در اثر مصرف مکرر کوکائین روی می‌دهد، سرخوشی جای خود را به اضطراب و افسردگی می‌دهد.

مصرف‌کنندگان افراطی کوکائین ممکن است همان نشانه‌های نابهنجاری را تجربه کنند که مصرف‌کنندگان افراطی آمفتامین تجربه می‌کنند. یکی از توهم‌های بینائی معمول، تجربه‌های پرتوهای نور (بارش 'برف نوری' ) یا نورهای متحرک است. توهمی که کمتر شایع اما بسیار ناراحت‌کننده است، احساس خزیدن حشرات در زیر پوست است که به آن 'حشرات کوکائین' می‌گویند. این توهم ممکن است چنان نیرومند باشد که شخص برای درآوردن 'حشرات' چاقو به‌کار ببرد. این تجربه‌ها به این علت رخ می‌دهند که کوکائین موجب شلیک خود به‌خودی نورون‌های حسی می‌شود (وایس - Weiss، میرین - Mirin، و بارتل - Bartel در ۱۹۹۴).

بررسی دوباره نوزادانی که پیش از تولد در معرض کوکائین قرار گرفته‌اند حاکی از آن است که کوکائین موجب افزایش نوزادان ناقص می‌شود، و بعضی از آنان در سراسر عمر خود از معلولیت رنج می‌برند، تنها به این‌ خاطر که مادرانشان در زمان بارداری کوکائین مصرف کرده‌اند. اثرات ویرانگر کوکائین شامل عقب‌ماندگی رشد در رحم، نابهنجاری‌های عصبی، بدشکلی اندام‌های تناسلی و ادراری، و سکته‌های مغزی است. این پژوهش‌ها حاکی از آن است که حتی یک‌بار مصرف کوکائین در طول بارداری می‌تواند آسیبی دیرپا در نوزاد ایجاد کند. کوکائین به‌سهولت از جفت عبور می‌کند و جنین بخش عمدهٔ آن را به‌ نورکوکائین (norcocaine) که داروی قوی‌تری است تبدیل می‌سازد. نورکوکائین در زهدان باقی مانده، جنین آن را به‌داخل مایع مشیمیه رها می‌کند و سپس آن را می‌بلعد، و با این کار، خود را مکرراً در معرض نورکوکائین قرار می‌دهد. در حالی‌که یک وعده مصرف کوکائین و مواد حاصل از سوخت و ساز آن ظرف ۲ روز از بدن شخص بزرگسال خارج می‌شود، این‌کار در مورد جنین ۵ یا ۶ روز طول می‌کشد. درنتیجه، هیچ‌یک از نوزادانی که در معرض کوکائین قرار گیرند از اثرات ویرانگر آن مصون نمی‌مانند (جولین، ۱۹۹۲).

همان‌طور که رابطه‌ای بین هروئین و ایدز وجود دارد، تزریق کوکائین نیز در صورت استفادهٔ افراد از سرنگ مشترک می‌تواند منجر به ایدز و سایر بیماری‌ها شود. از بعضی جهات، ایدز ممکن است بیشتر برای مصرف‌کنندگان کوکائین مشکل‌آفرین باشد تا برای مصر‌ف‌کنندگان هروئین. یکی از دلایل این امر پدیدهٔ 'مصرف گروهی و افراطی' کوکائین است که طی آن چند نفر با سرنگ مشترکی در مدتی کوتاه چندین‌بار کوکائین به‌خود تزریق می‌کنند - حال آنکه معتادان به هروئین بعد از تزریق به‌خواب می‌روند.

 

سالم سازی آب  آشامیدنی

« افرایتم الماء الذی تشربون .ءانتم انزلتموه من المزن ام نحن المنزلون . لو نشاء جعلناه اجاجاً فلولا تشکرون »

آیا به آبی که می نوشید توجه می کنید ؟ آیا شما آن آب را از ابرها فرو ریختید یا ما آن را فرو فرستادیم ؟ اگر می خواستیم آن آب را شور می گردانیدیم . آیا شکرگزاری نمی کنید .  

« سوره واقعه – آیات 68 تا 70 »

آب  منشاء حیات و سرچشمه زندگی است و تمام موجودات عالم با آب زنده اند و حیات دارند . عواملی چون رشد جمعیت و افزایش روزافزون نیازهای بشر سهم برخورداری انسان از این نعمت الهی را به طور مستمر کاهش می دهد . کیفیت آب نیز به دلیل فعالیتهای انسان و ورود آلاینده های مختلف تغییر می کند که نهایتاً بر سلامتی انسان تأثیر سوء می گذارد . در دین اسلام تأکید ویژه ای بر آن شده به طوری که در 43 سوره قرآن مجید 63 مرتبه ار آب یاد شده است .

تاریخ زندگی بشر نشان می دهد که انسان علاوه بر کوشش در زمینه یافتن منابع آب و حفاظت آنها همواره در جهت تأمین کیفیت مناسب آن نیز گام برداشته است .

منابع آب :

آب مورد مصرف ممکن است از منابع آب سطحی و یا زیرزمین باشد . منابع آب زیرزمین عمدتاً دارای کیفیت مناسبتر نسبت به آبهای سطحی می باشند . منابع آب سطحی شامل , رودخانه , دریاچه , استخر , نهر و سد می باشند که اینگونه آبها در هنگام بارشهای جوی دارای آلودگی شدید هستند .

منابع آب زیرزمینی مانند چاهها , چشمه ها و قنات می باشند و معمولاً از کیفیت باکتریولوژیکی خوبی نسبت به آبهای سطحی برخوردارند .

منابع آلاینده آب :

منابع آب ممکن است براثر دفع مواد زاید خطرناک , فعالیتهای استخراج معاد , استفاده از کودها و آفت کشها در کشاورزی و ....  مورد تهدید قرار گیرد .

منابع آب زیرزمینی می بایست تعیین محل و بهسازی و در مقابل سیلابهای سطحی محافظت شوند . حفاظت آبهای سطحی مشکل و ممکن است فقط در یک منطقه محدود عملی باشد . وجود اندکی از مواد  شیمیایی در آب می تواند منجر به بروز مشکلات بهداشتی حاد شود . بنا بر این حفاظت از منابع آب بهترین روش در اطمینان بخشیدن به استفاده از آب سالم است .

2- کلریناسیون با استفاده از کلرمادر : غلظت یک درصد کلر را کلر مادر می گویند یا به عبارت دیگر حل کردن 15 گرم پرکلرین ( هیپوکلریت کلسیم 70% ) در یک لیتر آب یا 300 گرم پرکلرین در 20 لیتر آب جهت تهیه کلر مادر نیاز می باشد . با افزودن پرکلرین ( کلر مادر ) به آب به نحوی که پس از نیم ساعت کلر باقیمانده در آن بین 5/0 تا 8/0 میلی گرم در لیتر ( PPM ) باشد می توان گفت که آب از نظر باکتریها و ویروسها سالم سازی شده است . اما آلودگی های انگلی آن بدون هیچ تغییری در آب باقی خواهد ماند . بنا بر این آب کلرینه شده عاری از تخم انگل پروتوزوئدها نیست . با این وجود چون با کلرزنی عامل سه بیماری خطرناک و کشنده تیفوئید ، وبا و اسهال از بین می رود بنا این توصیه میشود در مورد آب آشامیدنی عمل کلرزنی صورت گیرد .

حداقل مقدار مجاز کلر آزاد باقیمانده با توجه به PH آب 2/0 میلی گرم در لیتر است ولی در مخازن ذخیره میزان توصیه شده کلر برای ضدعفونی کردن آب 3 تا 5 پودر پرکلرین به ازای هر متر مکعب آب لازمست .

1- ممکن است در ضمن عمل تصفیه کلیه میکروارگانیها از آب جدا نشده باشند . بنا بر این ضروری است مقدار کلر باقیمانده در آب آشامیدنی بعد از تصفیه 5/0 تا 8/0 PPM در شرایط عادی و PPM 1 در شرایط اضطراری باشد تا میکروبها در فاصله رسیدن آب به دست مصرف کننده نه تنها فرصت تکثیر نداشته باشند بلکه براثر وجود کلر باقیمانده از بین بروند .

2- چون امکان ورود فاضلاب یا آب آلوده در شبکه لوله کشی در مواقع پایین آمدن فشار آب و از طریق ارتباط نامناسب سیستم لوله کشی وجود دارد برای تقلیل آلودگی آب کلرزنی و حفظ کلر باقیمانده در آب ضروری است

انواع الیاف و پارچه

انواع الياف :

الياف طبيعي : پشم ، پنبه ، ابريشم
الياف مصنوعي : ريون ، نايلون و پلي استر

 

پنبه – (Cotton):

1- الياف پنبه اي ‌هادي حرارت هستند و حرارت بدن را به بيرون منتقل مي‌کنند در نتيجه خنک هستند .

2- به راحتي لکه گيري و شسته مي‌شوند .

3- در برابر ساييدگي مقاوم هستند .

4- پس از استفاده اگر خوب خشک نشود، بوي عرق بدن در آن باقي مي‌ماند .

5- در ايران به لباسهاي پنبه اي نخي مي‌گويند .

کتان- (Leinen):

1- کتان از نظر خصوصيات مانند پنبه است و در ايران کشت نمي شود .

2- پارچه‌هاي کتاني داراي سطح صاف و درخشنده اند زودتر از پنبه تميز ميشوند .

3- به اندازه پارچه‌هاي پنبه اي آب را جذب مي‌کنند اما زودتر خشک مي‌شوند به همين دليل حوله‌هاي کتاني بهتر از پنبه اي است.

پشم –( Wool) :

1- با توجه به اين که اين الياف از چه حيواني تهيه شده به نام‌هاي مختلفي مي‌باشند مانند گوسفند مرينوس ، پشم لاما و موي بز

2- پارچه‌هاي تهيه شده از پشم ، به دليل ذخيره شدن هوا در بين الياف عايق مي‌باشند .

3- به علت خاصيت رطوبت پذيري و داشتن خلل و فرج عرق بدن را جذب مي‌کنند و آن را به آرامي تبخير مي‌کند به همين دليل در زمستان شخص در زمستان کمتر احساس سرما مي‌کند .

4- بعد از شستن نبايد آنرا آويزان کرد بلکه بهتر روي پارچه نخي پهن کنيم .

ابريشم – (Silk) :

1- اين پارچه‌ها خيلي سبک و براق هستند داراي کشش بالا و در برابر پارگي و چروک پذيري مقاومت بالايي دارند .

2- به علت داشتن پروتئين ‌هادي حرارت نيستند و در خود نگه مي‌دارند .

3- هم در تابستان و هم در زمستان قابل استفاده اند . به دليل لطافت و عايق بودن .

* الياف نيمه مصنوعي و مصنوعي :

ويسکوز – (Viscose) :

1-‌هادي گرما هستند بنابراين بدن احساس گرما مي‌کند .

2- از ابريشم طبيعي خنک تر است و منسوجات بسيار نرم و لطيف مي‌توان ار آن تهيه کرد .

نايلون – (Nylon) :

1- نايلون جزء الياف کاملاً مصنوعي است .

2- نايلون استحکام خوبي در برابر سايش و کشش دارد به همين دليل موارد استعمال زيادي دارد از جمله جورابهاي نايلوني به علت قابليت الاستيکي زياد در قسمت زانو و مفاصل کيسه اي نمي شود .

3- فورآ خشک مي‌شوند ، زيرا رطوبت کمي به خود جذب مي‌کنند .

4- از نخ فيلامنت براي تهيه جوراب ساق بلند ، آستري ، مايوي شنا ، لباس ورزشي ، پارچه دانتل ، باراني ، پوشاک پليسه دار ، پارچه‌هاي کشباف استفاده مي‌شود .

پلي استر – (Polyesters) :

1- پلي استر کاملاً مصنوعي است .

2- مقامت فوق العاده اي در برابر چروک شدن دارند حتي در زماني که خيس مي‌شوند .

3- اگر پلي استر با الياف طبيعي مخلوط شود، در تهيه منسوجات سبک وزن مانند پارچه‌هاي پرده اي ، ساتن ، پيراهن و بلوز مورد استفاده قرار مي‌گيرد .
4- به علت خاصيت اتوپذيري زياد در تهيه پارچه‌هاي پليسه زنانه و بشور بپوش مصرف مي‌شود .
 

موارد بالا جزء مهمترين انواع پارچه بود ، در زير فقط به نام تعدادي از انواع ديگر پارچه اکتفا مي‌کنيم .

1. بروکات : داراي نخهاي برجسته و درخشان است

2. بورکن کرپ : نوعي پارچه با سطح بافته شده مانند پوست درخت است .

3. بوکله : نوعي پارچه با گره‌هاي نامنظم و سطحي گره دار است .

4. چينل : نوعي پارچه شبيه مخمل و ضخيم که داراي کرکهايي در هر دو رو است .

5. کلوله : نوعي پارچه نوعي کرپ که از دو بافت در کنار هم شکل گرفته که داراي نقوش برجسته نامنظم است .

6. مخمل کبريتي : نوعي پارچه که با نخ‌هاي نازک بسيار نرم با نخ‌هاي ضخيم بافته شده است .

7. دنيم : پارچه‌هاي جيني که فقط نخ‌هاي تار آن رنگ شده و نخهاي پود آن سفيد است .

8. فاکون : پارچه اي بدون طرح است که طي روند ناهمگون و متفاوت بافته شده و اغلب تلفيقي از مات و براق است .

9. دوشس : پارچه ساتن براق و محکم که از ابريشم و الياف مصنوعي بافته شده است .

10. کرنيکل ، کرش : نوعي پارچه داراي بافتي برجسته و چين دار به شکل پفکي است .

11. تيغ ماهي يا فيش گرات : با نخ‌هاي مختلف در تار و پود پارچه ، پارچه اي طرح دار با بافت جناقي شکل است .

12. گاباردين : نوعي پارچه با بافت ريز از پنبه ، پشم يا الياف مصنوعي با نقوش برجسته تيغ ماهي ، جناقي يا مخلوط راه راه اريب است که همواره از سمت راست به چپ يا پايين به بالا بافته مي‌شود .

13. گلن چک : نوعي پارچه چهارخانه ، برجسته يا سايه روشن .

14. ژاکارد : همه پارچه‌هايي که طرح آنها از روند بافت پارچه شکل گرفته است .

15.‌هانن تريت : پارچه اي با چهارخانه‌هاي کوچک که در گوشه هر چهارخانه نيز زائده اي اريب مانند وجود دارد .

16. جين : پارچه اي پنبه اي که اغلب سنگ شور شده است .

17. لمه : پارچه اي رنگارنگ و براق که از الياف رنگي يا نخ‌هاي براق بافته شده است .

18. ماهوت : پارچه اي پشمي يا غير ضخيم که از طريق روشي مشايه نمدمالي تهيه ميشود .

19. مواره : پارچه اي با راه راه اريب و طرحي موج دار است که از طريق پس کردن پارچه شکل گرفته است .

20. موسيلن : پارچه اي لطيف و نرم ، شبيه کتان که از پنبه يا پشم تهيه شده است .

21. پانه زامت : مخمل ضخيم و براق با کرک‌هاي فشرده

22. پپيتا : نوعي پارچه با چهارخانه‌هاي کوچک تيره و روشن که بر خلاف طرح جناغي کنگره دار نيست .

23. پارچه پرزدار يا پوست مصنوعي : پارچه‌هايي که پوشش مويي ضخيمي دارند و رنگ و اندازه آن شبيه خز واقعي است که به پوليش معروف است و نخ آن مصنوعي است .

24. پيکي : پارچه دوبافت با طرح‌هاي برجسته که به نظر لايي مي‌آيند .

25. کشباف يا استرج : نوعي پارچه با بافتهاي از راست به چپ که خاصيت ارتجاعي دارد .

26. ريپس : نوعي پارچه با نخهاي برجسته که به صورت اريب است .

27. ژرسه رومانيت : نوعي پارچه محکم با کمي خاصيت ارتجاعي که اغلب از پشم گوسفند است .

28. راه راه : نوعي پارچه راه راه که شبيه پوست درخت راه راه است .

29. پلووري يا سويت شرت اشتوف : اغلب از نوع تريکوي ضخيم يا ژرسه است که از پنبه بافته مي‌شود .

30. ترموفلورز يا فليسه : هر دو روي پارچه کاملاً ضخيم ، زبر و پشمي مانند از الياف مصنوعي است .

31. توخ : پارچه‌هاي شطرنجي با طرح‌هاي مختلف .

32. چيت ويچي : نوعي پارچه چهارخانه ، دو رنگ که از پنبه بافته شده است .